«سرای دادرس» در اهواز نابود خواهد شد

سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان اعلام کرد: خانه دادرس که یکی از بناهای تاریخی شهر اهواز است تاکنون فقط به ثبت رسیده و در نگهداری و مرمت آن کوتاهی شده است.
مجتبی گهستونی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)‌ در خوزستان خاطرنشان کرد: در کل کشور ۸۰ شهر دارای بافت تاریخی معرفی شده‌اند. در شهر اهواز نیز با دارا بودن بافت تاریخی بناهای زیبایی وجود دارد که متاسفانه به آن‌ها بی‌توجهی می‌شود.
وی ادامه داد: در خیابان عبدالحمید و مرکز شهر اهواز خانه‌های متعددی از دوره‌های قاجاریه و پهلوی به جا مانده که بخش ناچیزی از آن‌ها به ثبت رسیده است.
به گفته او: خانه دادرس بنایی بازمانده از دوره قاجاریه است که در سال ۱۳۸۲ به شماره ۹۷۶۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
گهستونی در توضیح کاربری این بنا گفت: خانه دادرس ابتدا محل کاروانسرای شیخ خزعل، بعد میدان تره‌بار و سپس به بازار خواروبارفروشان مبدل شد و متعلق به شخصی به نام دادرس و حاجی نجف‌ بوده است.
وی بیان کرد: هم‌اکنون بنای دادرس وضعیت ناراحت‌کننده‌ای دارد به طوری که تبدیل به انبار کفش و دمپایی شده است.
گهستونی در خصوص شاخصه‌های معماری این بنا گفت: این بنا دارای سرداب، آثاری از حجاری ، آجرچینی، ستون و در و پنجره چوبی می‌باشد و از ویژگی‌های منحصر به فرد آن سنگ‌چینی‌های بسیار زیبای آن است.
به گفته این دوستدار میراث فرهنگی: در این بنا تاکنون اقدام مرمتی صورت نگرفته و بخشی از آن تخریب شده به طوری که قسمتی از سقف ریزش کرده است. حال آن که با توجه به قرار گرفتن بنای دادرس در مرکز شهر و تاریخی بودن آن می‌توان آن را به یک مرکز فرهنگی خدماتی همچون فرهنگ‌سرا، موزه مردم‌شناسی، چایخانه و ... تبدیل کرد.
گهستونی از مشکلات بنا تغییر کاربری‌های متعدد در دوره‌های مختلف و تیغه‌کشی در اتاق‌ها دانست و افزود: طی بررسی‌های انجام شده و پس از مشاهده وضعیت اسف‌بار بنای دادرس متوجه شدیم مالک بنا به دنبال تخریب آن است تا در محل آن یک بنای تجاری تاسیس کند.
او در توصیف معماری این بنا گفت: این بنا ساختمانی دو طبقه است که در طبقه همکف آن پنج اتاق و در طبقه دوم سع اتاق وجود دارد. سرداب موجود در بنا نیز مساحت حدود ۴*۵ متر مربع دارد.
وی سرای دادرس را بنای باشکوه خواند و گفت: با صرف کم‌ترین هزینه می‌توان بنای داردس را نوسازی و از خطر قریب‌الوقوع ریزش آن جلوگیری کرد.

همکاری انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا در ساخت فیلمی درباره تاریخ اهواز

انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان به درخواست یک گروه فیلم ساز حرفه ایی، در ساخت فیلمی با موضوع تاریخ کلانشهر اهواز همکاری می‌نماید.
کارگردان و نویسنده این مستند در دیدار با مسئولین انجمن خواهان مشاوره ایشان با عوامل ساخت این مستند شدند.
انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان نیز به واسطه اهداف پیش رو و آگاهی از سوابق حرفه ایی کارگردان این اثر قول هرگونه همکاری را مطرح نمود.
تا کنون نویسنده و کارگردان این فیلم در چند نشست به بحث و بررسی و دریافت اطلاعات لازم از دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان پرداخته اند. ظاهراً این گروه تصمیم دارند در نیمه‌های مهرماه ساخت پروژه خود را آغاز نمایند.

آزادی خرمشهر

از اهواز شهر هرمز اردشیر با همه ایرانیان سخن می گویم.
آزادی خرمشهر
پاینده ایران
نمی دانم که چه نظری در مورد آزادی خرمشهر داریدونسبت به کسانی که در این راه از خود گذشتند تا ما امروز باشیم چه احساسی دارید؟
خرمشهر پیش از انقلاب نماد اقتدار ملت ایران بود وپس از آن وهمزمان با انقلاب وآغاز نغمه های شوم تجزیه طلبی نشانی از ستم به مردم آن وبا آتش جنگ نشان پایداری وشکیبایی مردمی بود که گذشته ایی پرافتخار داشتند بود.
خرمشهر در یش از انقلاب مهمترین پایگاه پان ایرانیست بود وهیچگاه مانند امروز تجزیه طلبان توان چنین یاوه گویی ها را نداشتند.از نظر اقتصادی هم نگین درخشان خاورمیانه بود وگمرک آن در سراسر خاورمیانه وخلیج فارس یکه تازی میکرد وبه حق نماد اقتدار ملت ایران بود.شوربختانه با وقوع حادثه انقلاب همه این حقایق همانند این بود که در خوابی رنگین بود وبه ناچار از خواب باید برمیخواستیم واطراف خود را جوری دیگر می دیدیم.گویا بایدخرمشهر تبدیل به تلی خاک می شد تا دبی آباد گرددوگرنه با بودن خرمشهر ورونق آن جایی برای دبی وجود نمی داشت.
دیدن خیابانها و خانه های خراب وویران ونبرد خانه به خانه کسانی که برای حفظ ناموس خود همانند شیرژیان که نماد ملی ایرانیان است انسان را به شدت منقلب می کندواز خود می پرسد که چرا؟ چرا چنین شد؟مگرگناه ملت ایران چه بود؟آیا داشتن اقتدار وسربلندی چنین تاوانی داشت؟مگر ملت ایران در درازنای تاریخ با همسایگان خود با زور وستم باآنها برخورد داشته؟مگر مظلومتر از ملت ایران هم بوده؟مگر از کسانی که در خرمشهر ماندندوبا متجاوزان تازی جنگیدند و از خود گذشتند مظلومتر هم بوده؟آنان با هر گرایش سیاسی که داشتند در راه ملت ایران وفرهنگ باشکوه خود پایداری کردند.
آنهایی که رفتندوآنهایی که ماندند!بهنام محمدی-حسین فهمیده گل سرسبدکسانی هستند که رفتندباسیزده سال سن.این دو ودیگرانی که بدون هیچ چشمداشتی جنگیدند وکشته شدند وزخمی شدند ومانند امروزی هایی که ماندند وبه دنبال مال اندوزی ورانت نبودند.بسیارند که شاید امروز از نامشان هم خبری نیست ولی در زمره آن گلها بودند.بسیار با غیرت پایداری کردند ومظلومانه رفتند.چه خوب رفتند وامروز را ندیدند که مشتی فرصت طلب وتجزیه طلب همان راهی را می روند که ایشان باآن راه جنگیدند ونگذاشتند که نوامیس ایرانی راببرند.به نظر من کسانی که امروز از تجزیه طلبی آن هم در قالب فدرالیسم وآزادی دم می زنند به مراتب خطرشان بسیار بیشتر از آن کسانی است که در ابتدای انقلاب از تجزیه طلبی دفاع می کردند.امروز یوسف عزیزی بنی طرف وهمفکرانش که در جمهوری اسلامی مناصب مهمی هم دارند هدف را باورهای مردم قرار داده اند.امروز نام جعلی الاحواز را کشف کرده اند ولی آن روزها" هنا عربستان "را به درو دیوار می نوشتندظاهرا فهمیدند که عربستان با هویت آنان سنخیتی ندارد.امروز وهابیت با پول جوانان بیچاره ومردم سرخورده را می خرد ولی آن روزها چنین نبود.به قول یکی از دوستان اگر همین امروز عزیزی بنی طرف بگیرند واعدام کنند بسیار دیر است چون به اندازه کافی بسترهای فرهنگی را گسترانده.
به راستی آزادی خرمشهر نشان پیروزی ملتی بود که دشمنانش هوای آن رادرسرمی پروراندند که تصرف سه روزه خوزستان وخوردن ناهار وشام در آن را داشتند.
آزادی خرمشهر یک نکته بسیار بزرگ را بیشتر نمایان کرد وآن هم این بود که ملت ایران با دست خالی در برابر دشمنی ایستاد وپیروز شد که از همه سوی پشتیبانی می شد وکشورهایی که تا پیش از این دوست ملت ایران بودند به واقع دشمنی خودرا نشان داده وبرادر تازی خودرا به طور تمام وکمال پول واسلحه داده ودر آخر هم دیدیم که چگونه ننگ تاریخ بر پیشانیشان نشست وبرادرشان چگونه آنان را هم هدف آمال خود کرد.
شوربختانه امروز ما شاهد آن هستیم که گروهی تجزیه طلب همان چیزی را سر داده اند که در ابتدای انقلاب از سوی جاده صاف کنهای بعثی عنوان شده بود والبته این بار از سوی شبه روشنفکران تجزیه طلب داخلی وقلم به دستان آنان که میراثداران همان پلیدانی هستند که با حرکات بسیار موذیانه خود تلاش در به هم زدن آرامش مردم را دارند که از نمونه کارهایشان در زمینه فرهنگی دامن زدن به حفظ آثار معماری در زمان خزعل پلید است که کاخ فیلیه در خرمشهر مقر حکمرانی آن خبیث در گذشته می باشد که اینان همه آثار با ارزش باستانی در خوزستان را رها کرده وبه این لانه خفاشان وجغدهای بد کنش چسبیده اند که البته گروهی هم از روی نادانی با آنان همراهی کرده وبر این طبل بد آهنگ می کوبندکه در راس آنان سازمان میراث فرهنگی وهمچنین ارشاداسلامی استان می باشد.
****
خرمشهر یکی از پایگاه های بزرگ و مهم پان ایرانیست بوده و مردم آن سامان همچون شهرهای دیگر ایران آموزه های میهن پرستانه خود را در سایه مکتب پان ایرانیسم دریافته بودند. شاید چون من، برای شما هم شگفت آور باشد که برای نخستین بار بدانید شهید حسین فهمیده از اعضای شورای دانش آموزی حزب پان ایرانیست بوده و آنجا آموزش های ایدئولوژیک خود را گزرانده بود ،که دریافت برای نگاهبانی از میهن خود در برابر تانک دشمن باید از جان مایه گذارد.(مزدک)
پاینده ایران
+ نوشته شده در یکشنبه 29 اردیبهشت1387ساعت توسط کاوه اهوازی
GetBC(20);
آرشیو نظرات
از اوژ تا اهواز
پاینده ایرانرودخانه هایی وسیع وپر آب ,ذخائر ومنابع وشرایط ویژه طبیعی در طول تاریخ همواره شرایط حضور واستقرار اقوام مختلف رادر خوزستان فراهم ساخته است.وجود زندگی وسکونت از 17000 سال پیش ,سایتهای تاریخی با قدمت هزاره های نهم وهشتم پیش از میلاد مسیح وآثار تمدنهای بزرگ ودرخشان ایلام وهخامنشی, پارت وساسانی نشان دهنده توجه واهمیت به استان زرخیز در طول تاریخ بوده وهست.شهر اهواز مرکز استان خوزستان شهری با ظاهری امروزی اما قدمتی به بلندای تاریخ.شهر اهواز به استناد مدارک تاریخی وباستان شناسی یکی از شهرهای تمدن ایلام به نام اوژ یا اکسین بوده است.در دوره هخامنشی اواجا خوانده شد,در دوره پارت پایتخت اردوان چهارم بود. در دوره ساسانی اردشیر بابکان اهواز را مجددا تجدید بنا وبازسازی کرد وآن را هرمز اردشیر خواند.در دوره اسلامی به دلیل موقعیت تجاری اهواز ,خوجستان واجار (بازار خوزستان)نامیده شدتااینکه در قرن هفتم هجری طی سیلی بنیان کن اهواز وسد معروف شادوروان آن ویران شدتا اینکه در دوره قاجار ودر زمان حکومت ناصرالدین شاه اهواز مجددا رونق پیدا کرد واین بار به نام ناصری نام گرفت ودر نهایت در سال 1304 خورشیدی مجددا اهواز شد.
پاینده ایران